We kennen het allemaal wel; je wilt of moet iets nieuws gaan doen. Ik vind iets nieuws doen vaak een beetje spannend en dat voel ik dan in mijn lijf. Bij mij kan er wel een groot verschil zitten in de soort spanning die ik ervaar.
Zo is er de spanning, dat in mijn buik de centrifuge aanstaat, mijn hartslag hoog is, mijn kaken strak staan en ik vergeet om adem te halen, dat noem ik stress. Deze spanning is soms zo overweldigend, dat ik mij uit de situatie terug trek, of dat ik er niet eens aan begin.
En ik ken ook het hebben van onrust in mijn buik, dat noem ik gezonde spanning. Deze spanning is wat onprettig, maar ik kan nog wel functioneren en iets nieuws gaan doen.

Zo had ik laatst echt behoefte aan een stevige wandeling in een andere omgeving. kaartplaatjeEr was niemand beschikbaar, dus ik dacht, dan ga ik gewoon eens alleen. En toch is alleen wandelen in een vreemde omgeving voor mij anders, dan alleen wandelen in een vertrouwde omgeving. Dit is dus nieuw en dan vind ik het gelijk een beetje spannend. Ook komen er allerlei gedachten voorbij: waar vind ik een geschikte wandelroute en hoe ga ik naar de locatie van deze route? Wat zouden de mensen over mij denken, als ik al zoekend voorbij wandel? En als ik samen met iemand wandel, dan pakken we meestal een terrasje; durf ik dat ook alleen?

Er zijn verschillende ‘zones’ waarin je kunt verblijven: comfort, stretch en stress.
Je zou verwachten, dat als je uit de comfortzone (veiligheid, of het bekende) stapt, dat je dan gelijk in de stresszone komt, maar er zit nog een zone tussen: de stretch. Je zou de stretchzone (stretchen) kunnen omschrijven als jezelf een beetje oprekken (voor mij voelt dat als gezonde spanning).
Iets nieuws leren doe je door te balanceren tussen de comfortzone en de stretchzone.

Wandelen zit bij mij in mijn comfortzone. Een dag alleen wandelen in een vreemde omgeving voelt voor mij als stretchen. Een heel weekend alleen wandelen met overnachting, voelt echt als stressen. De gedachte aan zo’n wandelweekend verlamt mij en dan kom ik niet meer in actie.
Het werd dus een dagje wandelen en ik koos een route, die zou starten en eindigen bij een station, want ik reis graag met de trein. kop-theeplaatjeEenmaal op het station aangekomen, voelde het comfortabel genoeg om mezelf wat op te gaan rekken. Het stretchmoment werd een drankje op het terras. Na deze ervaring begon ik aan mijn wandelroute. Het was een wandeling door de natuur, wat mij rustig maakte en als comfortzone voelde. Dat kwam goed uit, want al vrij snel kwam er een onverwacht stretchmoment. Ik was de weg kwijt, waardoor ik wel drie keer al zoekend langs hetzelfde terras met mensen moest wandelen. Natuurlijk was dit ongemakkelijk, maar het was wel te doen. nieuwe-stapplaatjeAan het einde van de route voelde ik, dat er nog ruimte over was om opnieuw te stretchen en heb ik op een terras een hapje gegeten.
Deze mooie balans van verblijven in mijn comfortzone en stretchen, voorkwam dat ik ging stressen. Op deze manier heb ik mijn grenzen verlegd, wat maakt dat een volgende nieuwe stap nu veel makkelijker te nemen valt.

Wat kan jij doen om ervoor te zorgen, dat jij je veilig genoeg voelt (comfort) om jezelf ook een beetje op te rekken (stretchen)? Ik wens je veel plezier bij het opdoen van nieuwe ervaringen!

Hoe doe jij iets nieuws?